۰۵ مرداد ۱۳۹۰

تو گفتی و گفتی
از سانفرانسیسکو تا نیویورک
آدمای خوب، کشور خوب
با چشات که منو نگاه نمی کرد.

من زدم بیرون تو شهر خودم با غمباد
تو پیادروها، خیابونا همه آدما غم داشتن، اخم داشتن
فقط تو فرق نکردی
این شهرم دیگه غریبه است.

۲۱ تیر ۱۳۹۰

لاغر شدم
ریشا رو نمی زنم
صبحا با اخم پا می شم
با غم می خوابم
مسعود اینا فمیدن علف می زنم حتما زناشون کلی صحبت دارن
کسی این ورا نمی یاد
اینقدر قیافه ات محوِ که اصن نمی خوام بش فکر کنم